Mineralen zijn enkelvoudige chemische elementen, die net als de vitaminen een belangrijke rol in de stofwisseling spelen. De functies van de diverse mineralen in het lichaam zijn o.a.: betrokken bij de samenstelling van het lichaamsvocht, de geleiding van zenuwimpulsen, de spiercontracties en bij chemische reacties als onderdeel van de enzymen. Verder dienen een aantal mineralen als bouwstoffen voor het bottenstelsel.
Dieren bestaan voor ongeveer 5% uit mineralen. Ze komen voor in oplossing als ion of zijn gebonden als een zout. Zeer kleine hoeveelheden mineralen, die in het lichaam voorkomen worden sporenelementen genoemd. Sporenelementen, die teveel in het lichaam voorkomen, kunnen schadelijk zijn (aluminium, arseen, nikkel en zware metalen als cadmium, lood en kwik).
Mineralen, die in relatief grote hoeveelheden in het lichaam voorkomen zijn: calcium, magnesium, fosfor, natrium en kalium. In het lichaam komen de mineralen in een bepaalde verhouding/in een bepaald evenwicht voor. Een tekort van de één kan tot een tekort van de ander leiden. (Zo verlaagt calcium b.v. de concentratie van magnesium en zink; zink verlaagt ijzer, etc.)
De onderlinge wisselwerking bij de mineralen luistert nauwer dan bij de vitaminen.